KontaktKontakt Strona glownaStrona główna

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bolesław Mazur

Urodził się 7 kwietnia 1922 r. w Wysokiem na Zamojszczyźnie. Do Piastowa przybył w 1952 r. Mieszkał przy ul. Gen. Pułaskiego.

Był z zawodu ślusarzem - kotlarzem. W piastowskich zakładach - PZPG "Stomil" i Zakłady Akumulatorowe "Centra" (ZAP) przepracował 20 lat. W latach 1945-47 pracował w Komprachcicach na Opolszczyźnie jako poborca świadczeń rzeczowych.

Niezwykle bogata jest Jego działalność społeczna. Tuż po II wojnie światowej był członkiem Wiejskiej Straży Pomocniczej. Brał czynny udział w zwalczaniu band hitlerowskich o nazwie Werwolf i obronie ludności polskiej w woj. opolskim. W Z.A. "Centra" należał do Rady Robotniczej, a w latach 1959-70 był członkiem Plenum Rady Zakładowej. Przez 12 lat był przewodniczącym Komitetu Rodzicielskiego Szkoły Podstawowej Nr 4. Od 1970 r. aż do śmierci pracował społecznie w Komitecie Obwodowym Nr 7, a przez trzy kadencje był jego przewodniczącym, przyczyniając się do realizacji znaczącej części infrastruktury okolic Al. Marszałka Piłsudskiego. Rozpatrywał wiele spraw jako ławnik Sądu Rejonowego w Pruszkowie. W latach 1984-90 pełnił mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej w Piastowie - Komisja Samorządu Mieszkańców i Czynów Społecznych. Inicjował i uczestniczył w pracach Społecznego Komitetu Budowy Wiaduktu nad torami kolejowymi. Wielokrotnie był członkiem komisji wyborczych oraz mężem zaufania podczas wyborów do sejmu i rad narodowych, przewodniczył Komisji d.s. Referendum. Piastowianie cenili Go za otwartość, odwagę głoszenia poglądów i nieustępliwość przy realizacji potrzeb lokalnej społeczności. Potrafił słuchać ludzi oraz wspierać ich słuszne postulaty.

Z wpisu do Księgi Pamiątkowej SP Nr 4 dowiadujemy się, że Bolesław Mazur poświęcił miesiąc urlopu na pracę społeczną przy budowie szkoły. Ponadto własnoręcznie wykuł orła i gwoździe do sztandaru. Zmobilizował rodziców i uczniów do porządkowania terenu oraz urządzania pracowni szkolnych. Sam także pracował z rodziną przy wykonywaniu tych czynności. Jego mottem życiowym było: Być pożytecznym, być wszędzie tam, gdzie czynem trzeba zaświadczyć swoją obecność.

Został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia PRL, Złotą Odznaką Honorową Za Zasługi dla Warszawy, Dyplomem Za Całokształt Pracy w Służbie Społeczeństwa.

Zmarł 29 lipca 1993 r.