Problemy rozwojowe Pruszkowskiego Zespołu Miejskiego

(3) Problemy rozwojowe Pruszkowskiego Zespołu Miejskiego

Pruszkowski Zespół Miejski, którego częścią jest Piastów, ma poważne problemy rozwojowe wynikające głównie z zaszłości historycznych. Dotyczą one sposobu urbanizacji, która nastąpiła tu w dużej mierze w okresie powojennym. O ile przed wojną Piastów rozwijał się jako ośrodek nowoczesnego jak na owe czasy przemysłu i kolejnictwa, to w okresie powojennym miasto stało się terenem rozbudowy wielkich zespołów budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego, pełniących rolę zaplecza dla tzw. Warszawskiego Okręgu Przemysłowego. Prowadzona w latach 60 -tych i 70 -tych polityka gospodarcza w otoczeniu Warszawy (deglomeracja) spowodowała utrwalenie struktury gospodarki z wyraźną dominacją już wówczas nienowoczesnych przemysłów i transportu.

Urbanizacja przeprowadzona w ramach centralnie planowanej gospodarki nie przysłużyła się dobrze miastu. Była to tzw. "urbanizacja niedokończona", typowa dla okresu "realnego socjalizmu". Jej celem było stworzenie możliwie dużej liczby mieszkań, przy niewielkiej dbałości o miejską infrastrukturę i logiczne skomunikowanie powstających dzielnic. Przy centralnym planowaniu gospodarczym zabrakło lokalnego planowania dla miasta, które rozwijało się dość chaotycznie przez blisko 50 lat. Obecnie samorząd Piastowa musi nadrabiać zaległości tego okresu.

Przed nowymi władzami miasta stanęło bardzo trudne zadanie jego re-urbanizacji, czyli przekształcenia w nowocześnie rozwijający się ośrodek miejski. Obok zadań natury organizacyjnej oraz technicznej równie ważne, a być może ważniejsze, są potrzeby lokalnego społeczeństwa obywatelskiego, które potrzebuje ponownej integracji i ożywienia.

Czy i w jakim stopniu Piastów wykorzysta szanse wynikłe ze swego położenia wewnątrz swoistego "wulkanu rozwojowego" jakim jest zachodnie pasmo warszawskiego obszaru metropolitalnego, zależy w dużej mierze od obecnego stanu miasta, jego zasobów i uwarunkowań wynikłych z dotychczasowego rozwoju, lecz również od aktywności władz samorządowych oraz aktywności gospodarczej i obywatelskiej samych mieszkańców. Niniejsza strategia ma być próbą optymalnego ukierunkowania tej aktywności.