Uzasadnienie

1. Objaśnienia przyjętych rozwiązań

Piastów jest miastem w większej części całkowicie zainwestowanym, drugim co do wielkości w Polsce pod względem ilości mieszkańców na km2, z historią sięgającą końca XIX w. Miasto podzielone jest terenami kolejowymi na część północną i południową. Przemysł jest zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie torów kolejowych od lat 30-tych XX w. Charakterystyczną cechą większej części Piastowa jest przemieszanie zabudowy jednorodzinnej i wielorodzinnej w budynkach o podobnych parametrach, w większości nie przekraczających wysokości 11 m. Harmonijny rozwój miasta został zakłócony rozbudową wielkoblokową północnej części w latach 70-tych XX w. Celem przyjętych w studium rozwiązań jest:

takie ukształtowanie zabudowy na terenach dotychczas niezainwestowanych, aby harmonijnie współgrała ze stanem istniejącym,
zapewnienie mieszkańcom możliwości znalezienia zatrudnienia w miejscu zamieszkania przez umożliwienie prowadzenia działalności gospodarczej,
zapewnienie mieszkańcom dostępu do usług i infrastruktury społecznej,
wyznaczenie terenów, na których ukształtować się powinno centrum miasta,
powiązanie funkcjonalne północnej i południowej części miasta

Miasto oparte jest na osi komunikacyjnej o kierunku północ – południe. Wzdłuż osi nastąpiła koncentracja usług oraz zrealizowano zabudowę wielorodzinną o wysokościach przekraczających 11 m. Studium uznaje za zasadną kontynuację tej tendencji, z jednoczesnym ograniczeniem wysokości zabudowy na pozostałym obszarze miasta. Zakłada również wyższą zabudowę na zamknięciu widokowym osi północ – południe, a także przy granicy administracyjnej z Ursusem (gdzie zrealizowano już tego typu zabudowę) z zaleceniem stopniowego obniżania zabudowy w kierunku zachodnim.
Układ komunikacyjny Piastowa ukształtowany został tak, aby oś północ – południe – ciąg ulic Al. Tysiąclecia – Al. Wojska Polskiego łączył Al. Jerozolimskie z węzłem Konotopa. W chwili obecnej projekt autostrady A-2 nie przewiduje takiej możliwości. Wyjazd z miasta jest projektowany ul. L. Lisa Kuli na wiadukt nad autostradą, a połączenie z ulicą serwisową autostrady przez ul. Północną. Spowodowało to konieczność zmiany podejścia do układu komunikacyjnego w mieście. W chwili obecnej główny ruch skręca z ciągu Al. Tysiąclecia – Al. Wojska Polskiego w ul. J. Sowińskiego, a następnie ul. J. Piłsudskiego, o nienajlepszych parametrach, włącza się w ul. L. Lisa Kuli (niebezpieczne skrzyżowanie). Przedłużenie Al. Wojska Polskiego i jej bezpośrednie włączenie w ciąg ulic. L. Lisa Kuli - Ożarowska znacznie zwiększy bezpieczeństwo i płynność ruchu. Ww. ciąg przejmie również ruch z ul. Północnej (zjazdu z serwisówki autostrady). Studium wyznacza sieć głównych ulic Piastowa z zaleceniem zachowania odpowiednich parametrów, umożliwiających prowadzenie komunikacji zbiorowej.
Studium wyznacza tereny, na których powinno ukształtować się centrum miasta, założeniem że przyszłe centrum powinno maksymalnie związać ze sobą północną i południową część miasta oraz uwzględnić w swoich granicach już ukształtowane elementy o charakterze centrum, zespół „Białego Pałacu” wraz z terenami wskazanymi przez studium jako obszar przestrzeni publicznej a także tereny wskazane pod funkcje usługowe ustaleniami obowiązujących planów miejscowych.

2. Synteza ustaleń

W zakresie ogólnym studium wskazuje potrzebę:

1. zmiany granicy administracyjnej miasta, w chwili realizacji autostrady A-2:

włączenie w obszar miasta terenów gminy Ożarów, położonych pomiędzy północną granicą miasta a korytarzem autostrady,
włączenie w obszar miasta terenów gminy Ursus położonych pomiędzy wschodnią granicą miasta a korytarzem trasy S-2,
wyłączenie z obszaru miasta terenów położonych pomiędzy korytarzem trasy S-2 a wschodnią granicą miasta.

2. zmiany przeznaczenia wszystkich, znajdujących się w granicach miasta, gruntów rolnych na cele nierolnicze, z wyjątkiem terenów ogrodów działkowych.

W zakresie powiązań komunikacyjnych studium określa podstawowy układ komunikacyjny miasta:

kierunek północ – południe: ciąg ulic Al. Tysiąclecia - Al. Wojska Polskiego z przedłużeniem do ciągu ulic L. Lisa Kuli - ul. Ożarowska, ciąg ulic. M. Ogińskiego - S. Barcewicza z ich połączeniem, ciąg ulic Północna - Orła Białego, Ak. Krakowska oraz ul. H. Sienkiewicza,
kierunek wschód – zachód: ciąg ulic L. Lisa Kuli - Ożarowska, z ich połączeniem, ciąg ulic J. Sowińskiego – Toruńska, ul. J. Dąbrowskiego, ul. Bohaterów Wolności, ul. Warszawska, ciąg ulic J. Tuwima – Dworcowa, ul. E. Orzeszkowej.

W zakresie powiązań funkcjonalnych studium wskazuje:

1. połączenie funkcjonalne północnej i południowej części miasta przy pomocy centrum miasta w granicach wyznaczonych na rysunku studium,
2. powiązanie zespołu „Białego Pałacu” z resztą miasta, przez:

włączenie go do centrum,
połączenie ciągiem pieszo – rowerowym z istniejącym przejściem pod torami kolejowymi i z projektowanym przejściem na przedłużeniu ul. K. Przerwy Tetmajera,
powstanie miejsca służącego organizowaniu imprez publicznych, mogących służyć integracji społeczności, przestrzeni publicznej, na terenach niezainwestowanych, w bezpośrednim sąsiedztwie zespołu „Białego Pałacu”, przy ciągu pieszo – rowerowym,

3. powstanie systemu ścieżek rowerowych, łączących tereny mieszkaniowe z centrum miasta oraz z terenami usług, w tym usług oświaty.

W zakresie przeznaczenia terenów i sposobu zagospodarowania studium wskazuje:

część terenów miasta pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, z zachowaniem dużej powierzchni biologicznie czynnej na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej i bliźniaczej,
część terenów miasta, położonych wzdłuż głównych ciągów komunikacyjnych pod zabudowę mieszkaniową, bez określania rodzaju zabudowy, natomiast z ograniczeniami wysokości i intensywności zabudowy, wynikającymi z dotychczasowego zainwestowania,
dopuszczenie na terenach mieszkaniowych usług nieuciążliwych lub z uciążliwością ograniczoną do terenu działki własnej,
strefy intensywnego lokalizowania usług na terenach położonych wzdłuż głównych ciągów komunikacyjnych,
wprowadzania usług, co najmniej w parterach budynków mieszkalnych, na terenach wyznaczonych pod centrum miasta,
pozostawienie produkcji na terenach historycznie uwarunkowanych,
przeznaczenie pod zieleń publiczną oraz usługi sportu i rekreacji terenów położonych wzdłuż rzeki Żbikówki,
docelową likwidację zabudowy siedliskowej (gospodarstw rolnych),
docelową likwidację ogrodów działkowych, położonych w centrum miasta.

W zakresie ochrony środowiska, przyrody i zdrowia ludzi studium wskazuje konieczność:

uzupełnienia kanalizacji deszczowej i realizacji oczyszczalni ścieków deszczowych,
rozbudowy sieci cieplnej,
rekultywacji gleby zanieczyszczonej ołowiem, a do czasu jej dokonania zapobieganie unoszeniu zanieczyszczeń ołowiem z fragmentów terenu, gdzie występują ww. zanieczyszczenia gleby,
ochrony istniejącej zieleni wysokiej wzdłuż ulic,
zmian kategorii ulic, powodujących przeniesienie intensywnego ruchu na ulice o lepszych parametrach technicznych,
objęcia ochroną pozostałości ciągu ekologicznego rzeki Żbikówki na odcinku dotychczas niezabudowanym,
objęcia ochroną w formie pomników przyrody pojedynczych wartościowych drzew, wskazanych na rysunku studium.

W zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków:

studium wskazuje potrzebę wprowadzenia do gminnej ewidencji zabytków obiektów wpisanych do rejestru zabytków i do ewidencji zabytków,
studium postuluje:

wprowadzenie do gminnej ewidencji zabytków zespołów stanowiących dziedzictwo kulturowe miasta, po uprzedniej akceptacji przez wojewódzkiego konserwatora zabytków,
ochronę ustaleniami planów miejscowych innych obiektów stanowiących dziedzictwo kultury i dobra kultury współczesnej.