Kontakt
Strona główna
13-12-2006
Wolność zawsze jest wyzwaniem. A władza jest wyzwaniem wolności. Nie można jej sprawować inaczej, jak tylko służąc. Jan Paweł II Warszawa, 8 czerwca 1991 W sobotnią noc z12 na 13 grudnia 1981 roku z rozkazu ówczesnych władz państwowych, partyjnych i wojskowych PRL skupionych w jednym miejscu, wprowadzono w Polsce stan wojenny. Przerwano łączność telefoniczną, wstrzymano wydawanie gazet, zawieszono audycje telewizyjne i radiowe. Internowano ponad trzy tysiace osób, które trafiły do 52 ośrodków odosobnienia. Wprowadzono godzinę milicyjną. Tak totalitarna władza rozprawiła się z nadzieją rozbudzoną podczas wydarzeń Sierpnia 1980. Polała się krew w kopalniach Śląska, na ulicach Warszawy, Gdańska, Lubina, Poznania, Krakowa i wielu innych polskich miast. Swoją solidarność z cierpiącymi Rodakami wielokrotnie okazywał Ojciec Święty Jan Paweł II. Usilnie zabiegał o zakończenie dramatycznych wydarzeń. Już 18 grudnia 1981 roku skierował list do generała Jaruzelskiego, w którym pisał: w ciągu ostatnich zwłaszcza dwu stuleci Naród Polski doznał wielu krzywd, rozlano też wiele polskiej krwi, dążąc do rozciągnięcia władzy nad naszą Ojczyzną. W tej perspektywie dziejowej nie można dalej rozlewać polskiej krwi; nie może ta krew obciążać sumień i plamić rąk Rodaków. I apelował: zwracam się więc do Pana, Generale, z usilną prośbą i zarazem gorącym wezwaniem, ażeby sprawy związane z odnową społeczeństwa, które od sierpnia 1980 r. były załatwiane na drodze pokojowego dialogu, wróciły na tę samą drogę. Nawet jeżeli jest ona trudna, nie jest to niemożliwe (...) Ogólnoludzkie pragnienie pokoju przemawia za tym, ażeby nie był kontynuowany stan wojenny w Polsce. Prośba Jana Pawła II nie została wysłuchana... Ciemną noc stanu wojennego rozjaśniały promienie solidarności polskiego społeczeństwa i dobra okazywanego Polakom przez inne narody i państwa. Dzięki tym działaniom ujawniło się wielkie dobro ludzkie, którego żadna zdeprawowana władza nie jest w stanie pokonać. Odpowiedzialność za dramatyczne wydarzenia stanu wojennego spoczywa na tych, którzy podnieśli wówczas rękę na Naród: generale Wojciechu Jaruzelskim i 21 pozostałych członkach Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Ukształtowana na wzór junty wojskowej struktura ta rządziła Polską od 12 grudnia 1981 do 22 lipca 1983 roku. Jest odpowiedzialna za śmierć i cierpienie. Powołana przez Sejm X kadencji komisja nadzwyczajna ustaliła, że podczas stanu wojennego co najmniej 91 osób poniosło śmierć w wyniku działań MO i SB. Oddali swoje życie za wolną Polskę. My, którzy żyjemy dziś w wolnej Polsce mamy obowiązek pamiętać o Ich ofierze życia. Ale nade wszystko mamy także obowiązek pracy dla dobra naszej Ojczyzny - na miarę wielkości ofiary złożonej za jej wolność 25 lat temu. Piastów, 12 grudnia 2006 roku.
